Ο Πολιτισμός, Ο Τόπος, Η Τέχνη

Ομιλία του ζωγράφου Β.Σταύρου με θέμα "ο πολιτισμός, ο τόπος, η τέχνη".στην αίθουσα δημαρχείου του Δήμου Κεντρικών Τζουμέρκων,στα πλαίσια εικαστικής εκδήλωσης στις 30/7/2011

Αγαπητοί συντοπίτες,αγαπητοί φίλοι

Ως ζωγράφος εχω την τέχνη μου, δεν φιλοδοξώ να γίνω λόγιος ,αλλά και όταν έχω αυτή τη επιθυμία , μου το απαγορεύει η ίδια η φύση. Μ'αφήνει όμως , μου κάνει το χατήρι και γράφω μερικές σκέψεις πότε-πότε , όταν άισθάνομαι την ανάγκη να πω πράγματα με το λόγο κι όχι με την τέχνη μου

Κατ 'αρχήν θα προσπαθήσω να κάνω ένα μικρό σκίτσο του ανθρώπου μέσα από δύο κείμενα δύο ανθρώπων που έζησαν σε διαφορετικές εποχές, και στη συνέχεια θα αναπτυξω τις δικές μου σκέψεις για το μεγάλο αυτό θέμα της αλλοίωσης του δικού μας πολιτισμού , που απ'ότι φαίνεται είναι διαχρονικό.

1. Iωσήφ Βρυέννιος 1350-1438 ( ιερομόναχος, φιλόσοφος και δάσκαλος) 30 χρόνια πρίν την ΑΛΩΣΗ, σε έναν από τους καυστικούς λόγους του προς τον αυτοκράτορα, εκφράζει την οδύνη του, "γιατι το γένος περιστοιχίζεται από δεινά γιατί έχει περιπέσει σε ποικίλα πάθη και αμαρτίες". Κάνει λόγο για «ολόσωμον πληγήν» και «νόσον καθολικήν».- Λέει λοιπόν οτι: « ...Όλοι οι Χριστιανοί έγιναν «υπερήφανοι, αλαζόνες, φιλάργυροι, φίλαυτοι, αχάριστοι, απειθείς, λιποτάκται, ανόσιοι, αμετανόητοι, αδιάλλακτοι», και ακόμη : "... Έγιναν οι άρχοντες κοινωνοί ανόμων, οι υπεύθυνοι άρπαγες, οι κριτές δωρολήπτες, οι μεσίτες ψευδείς, οι νεώτεροι ακόλαστοι, οι γηράσαντες μεθυσμένοι, οι αστοί εμπαίκτες, οι χωρικοί άλαλοι, και οι πάντες αχρείοι».

Και αιτιολογεί δε αυτή τη διαπίστωση ως εξής: ",... απολώλαμεν, διαπεφωνήκαμεν, και ως τραυματίαι ήδη και παραπλήγες ημών αυτών έξω γεγόναμεν»

2.. Παναγιώτης Καννελλόπουλος 1902-1986 (συγγραφέας και πολιτικός)

Στο βιβλίο του «γεννήθηκα το 1402» γράφει:

«...τα πρώτα γράμματα μου τάμαθε ο πατέρας μου. Δε θυμάμαι πιά τι μου είχε μάθει. ¨Όταν με παρέλαβε ο δάσκαλός μου ,μου φάνηκε ότι δεν ήξερα τίποτε. Ωστόσο διάβασα πολλά βιβλία στη ζωή μου ,γνώρισα ανθρώπους πολλούς και χώρες ξένες .Είδα την Κωνστ/πολη και τη Φλωρεντία .Μίλησα με αυτοκράτορες και πατριάρχες. Και ποιο είναι το άθροισμα όλων τω πραγμάτων που διάβασα και είδα στη ζωή μου? Μηδέν....Τι ξέρω τάχα για το θάνατο? Τι ξέρω για τον κόσμο όπου ζούσε αγέννητη η ψυχή μου? Τι ξέρω για τον δρόμο που παίρνει μια σκέψη μου όταν τη χάνω? Τι ξέρω για το νόημα που έχει στη ζωή του ανθρώπου ο πόνος, η συμφορά, το κακό? Αφού δεν μπορώ να δώσω απάντηση στα ερωτήματα αυτά δεν ξέρω τίποτε. Ξέρω πολλά για όσα είναι μάταια. Πώς μπορεί ,όμως, να ονομαστεί γνώση η κατοχή πραγμάτων που, σά μάταια που είναι δεν είναι τίποτε?»

Είναι δύο βαθειές καταγραφές καταγραφές για την κοινωνία και τον άνθρωπο.

Βλέπετε λοιπόν οτι το πρόβλημα του πολιτισμού ,της αλλοίωσης των πολιτισμών γενικά, απ'οτι φαίνεται είναι σοβαρό και συνεχές. Ο αγώνας για να κρατήσουμε πράγματα στη θέση τους, ώστε να γεννήσουν άλλα και να υπάρχει συνέχεια , είναι ατέλειωτος.

Θα καταθέσω τη σκέψη μου γύρω απο το θέμα αυτό και θα επικεντρωθώ στα δικά μας πράγματα ,στον τόπο αυτό που ζούμε και μας αφορούν. Θα πώ πράγματα που αφορούν σε θεσμούς, θεσμικά πρόσωπα κι όχι άτομα ως προσωπικότητες, γιατί πιστέύω οτι όλοι όσοι ασχολούνται με τον τόπο και τον πολιτισμό , αγωνίζονται κατά πως νομίζουν όλοι για το καλό του συνόλου.

Η ΕΝΝΟΙΑ του πολιτισμού

Για εμας τούς Έλληνες, η έννοια του πολιτισμού, ταυτίζεται με το επάγγελμα του καθενός κι όχι με την ιδιότητά του. ¨Ετσι, για άλλους πολιτισμός είναι η ενασχόληση με πνευματικές και καλλιτεχνικές δραστηριότητες, για άλλους η ενασχόληση με την επιστήμη και την τεχνολογία, για τους πολλούς η αλλαγή συμπεριφοράς και αντίληψης, (ξεκινά ,κυρίως, απ'το αίσθημα κατωτερότητας και οδηγεί στην άκριτη υποταγή της «δύναμης του άλλου») και για μερικούς ,που για μενα κάνουν και τη ζημιά, είναι η προγονολατρεία στις διάφορες βαθμίδες της. Με πολύ ή λίγο σαλτσοπίπερο οι «εκσυγχρονιστές» και έως καθόλου σαλτσοπίπερο οι «βλαχοτσολιάδες». Η εικόνα που έχω σχηματίσει για τη γενική νοοτροπία που αφορά στον πολιτισμό μικρών ή μεγάλων κοινωνικών ομάδων σήμερα είναι αυτή. Ανακατεμένοι μαζί ψευτοεκσυγχρονιστές και ψευτοβλαχοτσολιάδες. Δηλαδή η πλήρης αλλοτρίωση της ζωής απ' τη μια και η απόλυτη στασιμότητα στην προγονολατρείας απ' την άλλη.

Πρέπει να πώ λοιπόν ότι πολιτισμός κατ'αρχήν είναι τρόπος ζωής. Είναι πολύ απλά ο τρόπος που ζούμε ως άτομα και ως κοινωνία σε συγκεκριμένη γεωγραφική θέση και σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Εκπολιτισμός δε, είναι να αναδεικνύεις και να κάνεις τρόπο ζωής τη δημιουργικότητά σου ως άτομο και ως σύνολο.

Ο πολιτισμός είναι ένστικτο,( συνέχεια ζωής), είναι πνευματική δημιουργία ,(σκέψη), είναι παιδεία (γνωση -καλλιέργεια) .Βέβαια όταν λέμε δημιουργία –εξέλιξη-πολιτισμός εννοούμε απ'τη μια μεριά τη μάθηση ,με την επιστήμη την έρευνα και την τεχνολογία κι απ'την άλλη τις τέχνες που οδηγούν στη γνώση του κόσμου ,στην αντίληψη του κόσμου από μια άλλη διαδρομή. ¨Οχι τη διαδρομή της τεχνολογικής γνώσης, αλλά των αισθήσεων. Αυτά όλα μαζί τ' αναζητά ο άνθρωπος .Η αναζήτηση παράγει σκέψη. Η ατομική και η συλλογική σκέψη μέσα απ'την αναζήτηση οδηγεί στην δημιουργία ,στην ποιότητα ζωής ,στον πολιτισμό. ¨Όταν λέμε: αυτός είναι πολιτισμένος λαός ,ή αυτοί είναι πολιτισμένοι άνθρωποι, εννοούμε ότι έχουν έναν ιδιαίτερο δικό τους τρόπο ζωής βασισμένο στην πνευματική δημιουργία και εξέλιξη ανα τους αιώνες. Είναι αυτό που λέμε έχουν πολιτισμό .

Να μείνουμε λίγο στις λέξεις «πολιτισμένος» και «μορφωμένος».

Πολλές φορές όταν λέμε «πολιτισμένος» εννοούμε «μορφωμένος». ¨Εχω συναντήσει ανθρώπους που δεν μάθανε γράμματα, αλλά η φύση τούς προίκησε με τη διάθεση για μάθηση και δημιουργία κι έχω γνωρίσει και ανθρώπους με σπουδές ,που μάθανε γράμματα, αλλά που αδυνατούν να κατανοήσουν τον κόσμο, Όπως είπα παραπάνω εννοούν τον πολιτισμό σύμφωνα με το επάγγελμα που κάνουν .Η γνώση του κόσμου ,το ωραίο παιχνίδι της ζωής δεν πρέπει να σταματά . Άν δεν γίνει αυτό χάνεις την επαφή με τη φύση των πραγμάτων. Γίνεσαι ξένος, χάνεις το δρόμο σου, ακολουθείς τις ζωές των άλλων και βρίσκεσαι αλλού νομίζοντας ότι είσαι στον τόπο σου.

Η εμπορευματοποίηση

Ο σύγχρονος πολιτισμός μας έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: το εμπόριο. Όλα έχουν εμπορευματοποιηθεί πλέον .¨Ολες οι δραστηριότητες γίνονται με κανόνες εμπορίου, το οποίο καθορίζει σε καίριο βαθμό τον τρόπο ζωής των ανθρώπων. (καταναλωτική κοινωνία)

To εμπόριο όμως δεν είναι πολιτισμός. Είναι στοιχείο του πολιτισμού .Το εμπόριο διακινεί προϊόντα, είναι οικονομική δραστηριότητα.

Και η διακίνηση των ιδεών ,ενώ πρέπει να γίνεται χωρίς ιδιοτέλεια, χαρακτηρίζεται έντονα απο αυτή τη δραστηριότητα. Και όταν δέν συμβαίνει αυτό, οφείλεται ξεκάθαρα στο πολιτισμικό ένστικτο ορισμένων ανθρώπων, που ζούν και συμπορεύονται μαζί μας.

Οι δημιουργίες των ανθρώπων του πνεύματος ,της τέχνης και της επιστήμης είναι πολιτισμικά αγαθά ,που η ίδια η πολιτεία πρέπει να στηρίζει και να διακινεί. Και είναι επιτακτική η ανάγκη σήμερα να στηρίξει αυτόν τον πολιτισμό ,όχι μόνο ως αντιστάθμισμα άν θέλετε στον άλλο τον υλικοτεχνικό και μή ανθρωποκεντρικό ,που στο διάβα του δεν αφήνει τίποτε όρθιο, αλλά γιατί αυτός ο πολιτισμός είναι η δημιουργική ζωή για τον καθένα μας και για όλους.

(Ούτως ή άλλως είναι θέμα πολιτείας να στηρίζει την πνευματική δράση ως βασικό στοιχείο του τρόπου ζωής.)

ΤΩΡΑ , ΟΙ ΕΚΔΗΛΏΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΤΌΠΟ ΜΑΣ

–Τι είναι. οι πολιτιστικές εκδηλώσεις

Οι πολιτιστικές εκδηλώσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο θερισμός όσων σπέρνουμε , η σοδειά μας δηλαδή. Στις πολιτιστικές εκδηλώσεις απολαμβάνουμε τη χαρά της δημιουργίας που είναι συνυφασμένη με τη χαρά της ψυχής. Αυτό μπορούμε να το κατάλάβουμε καλλίτερα παρατηρώντας τα μικρά παιδιά στο παιχνίδι τους. Μέσα απ'την αναζήτηση και τη γνώση ,παίζοντας ,μαθαίνουν και χαίρονται τον κόσμο.

Είναι όμως έτσι? Ας δούμε εμείς οι ¨Ελληνες τι εννούμε και πως κάνουμε τις πολιτιστικές εκδηλώσεις μας, ΚΑΙ ΙΔΙΑΊΤΕΡΑ ΕΔΏ ΣΤΑ ΧΩΡΙΆ ΜΑΣ.

Οι πολιτιστικές εκδηλώσεις, έτσι όπως λίγο ως πολύ τις έχουμε στο μυαλό μας ,συνήθως γίνονται τους θερινούς μήνες και επικεντρώνονται κυρίως στις 5 με 6 μέρες του 15αύγουστου..Είναι τα γνωστά μας πανηγύρια. Και δεν μας αρέσει η λέξη γιορτη, τη λέμε festival.

Βασικό τους γνώρισμα η ατομική - μουγκή διασκέδαση ο πιθηκισμός και η αρπαχτή. Οργανώνονται κυρίως απο τοπικούς συλλόγους σε συνεργασία με εταιρείες θεαμάτων και με επίκεντρο τα λαϊκότροπα άσματα και την σχεδόν παντελή απουσία θεατρικών -εικαστικών -λογοτεχνικών κ.ά. δρώμενων. Υποστηρίζονται συνήθως απο άτομα που δεν έχουν σχέση με την αισθητική των πραγμάτων, ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΑΙΤΟΎΜΕΝΕΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΓΝΏΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ,αλλά και απο άτομα χωρίς πνευματική καλλιέργεια, που έχουν πάρει τις τύχες των ανθρώπων στα χέρια τους. Το πρόβλημα δηλαδή βρίσκεται στη στελέχωση των πολιτιστικών φορέων ,από το υπουργείο μέχρι και τον πιο μικρό σύλλογο. Οι εξαιρέσεις είναι τόσο λίγες , που είναι σαν να μήν υπάρχουν.

Κάθε σύγχρονη κοινωνία λογικά θα πρέπει να έχει σύγχρονο πολιτισμό ,δηλ.τρόπο ζωής ,ο οποίος να προκύπτει απ'την πολιτισμική δημιουργία της εποχής και να είναι η συνέχεια του προηγούμενου. Για να δούμε αν πράγματι υπάρχει σύγχρονος πολιτισμός, θα πρέπει να παρατηρήσουμε τον τρόπο ζωής μιας μικρής ή μεγάλης κοινωνίας .Σήμερα, πολιτισμικά στοιχεία , σημαντικά μιάς άλλης εποχής , τα παρουσιάζουμε κάθε χρόνο ως τον κύριο κορμό των πολιτιστικών εκδηλώσεων.

¨Ο,τι προϋπήρξε καθόρισε την εποχή του κι όχι το σήμερα. Ο παλαιότερος πολιτισμός ναί πρέπει να συνυπάρχει και ν' αντιπαρατίθεται στον σύγχρονο. Οι όποιες παλαιές αγροτοποιμενικές παραδόσεις μας , είναι στοιχεία πολιτισμού περασμένης εποχής που διαμορφώθηκαν ανάλογα με τις ιστορικές, θρησκευτικές και κοινωνικές συνθήκες της εποχής. Η παράδοση (το λέει κι η λέξη) αποτελεί μέρος της ζωής, ανήκει στην ιστορία και περιλαμβάνει πράγματα που τάχουμε βρεί ,γιατί κάποιοι μας τάχουν παραδώσει. Κι όπως κυλούν τα χρόνια κάθε τι το σύγχρονο σιγά-σιγά γίνεται παραδοσιακό και δίνει τη θέση του στο πιο σύγχρονο κι ούτω καθεξής.

¨Αλλο η διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς κι η ανάδειξή της κι άλλο πολιτιστικές εκδηλώσεις ,σήμερα.

Με την σύγχρονη τεχνολογία έχουμε τη δυνατότητα να συλλέγουμε ,να αρχειοθετούμε και να παρουσιάζουμε άριστα κάθε τι προγενέστερο και στο βαθμό που αξίζει. Δεν χρειάζεται να χάνουμε χρόνο να τ'αναπλάθουμε και να τα παρουσιάζουμε κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια στην αναπαλαιωμένη τους μορφή.

¨Αν έχουμε να παρουσιάσουμε κάτι καινούριο και σημαντικό έχει καλώς. Διαφορετικά μη νομίζουμε ότι είμαστε σπουδαίοι δείχνοντας το παληό.

Για φανταστείτε στις πλατείες κάθε καλοκαίρι κι έξω απ' τα μουσεία να γίνονται λυχνίσματα και τρυγίσματα με παραδοσιακές φορεσιές με σιτάρια και καλαμπόκια που θα τα φέρνουν απ' τον Καναδά. Γιορτές χάνου και σαρδέλας με δίχτυα και τράτες που θάρχονται δεν ξέρω κι εγώ από πού. Ζωγράφους και γλύπτες να ζωγραφίζουν μάχες και ολοκαυτώματα και να σκαλίζουν συμπλέγματα κολοκοτρωναίϊκα. Δρομείς με χλαμύδες και με φαρέτρες να τρέχουν κ.τ.τ

Κι όμως όσοι ασχολούνται με θέματα πολιτισμού ,είναι ικανοί να στήσουν αν μπορούσαν τέτοιες εκδηλώσεις ,γιατί έτσι τις καταλαβαίνουν.

Κι εδώ υπάρχει η σύγχιση.

Το αίσθημα κατωτερότητας που μας διακρίνει ως λαό, οδηγεί απ'τη μια μεριά στην άκριτη ξενόφερτη πολιτισμική υποταγή και αλλοτρίωση και απ'την άλλη στην προγονολατρεία, νομίζοντας ότι έτσι θα σωθούμε απ' τα σύγχρονα κάθε μορφής ρυπογόνα θεάματα. Δηλαδή στην προσπάθειά μας να σωθούμε, γυρίζουμε στην προγονολατρεία. Αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχει έλλειμα πολιτισμικής παιδείας γενικά. Ας μην καυχώνται όσοι ασχολούνται με τη διατήρηση της παράδοσης ότι επιτελούν σωτήριο εκπολιτιστικό έργο για την ανάπτυξη του τόπου τους. Απλώς δεν είναι ικανοί να διακρίνουν το σωστό και δημιουργικό κομμάτι μέσα στη σύγχρονη χυδαιότητα των πραγμάτων. Αυτό το κομμάτι υπάρχει ,αλλά θέλει κόπο να το βρείς.

Κατά τον μήνα Αύγουστο αν περιηγηθεί κανείς τον τόπο του ,παρατηρεί το εξής τραγελαφικό. Στην είσοδο του κάθε μαχαλά, χωριού ή πόλης, βάζουν και τα τεράστια πανώ με τεράστιους τίτλους για τις τεράστιες γιορτές. Tόση παραγωγή ,τόση πολιτισμική δραστηριότητα και δεν τόχουμε καταλάβει ? Κοψίδι εδώ ,κοψίδι εκεί ,κοψίδι παντού. Οχλοβοή και ρύπανση κάθε μορφής. Την ευθύνη ,θα επαναλάβω , την έχουν οι πολιτιστικοί σύλλογοι, αλλά και οι αδελφότητες που κάθε χρόνο επαναλαμβάνουν τα ίδια πράγματα (πίττες, συνεστιάσεις ,πανηγύρια ) και συντηρούν και διαιωνίζουν έτσι μία κατάσταση που δεν παράγει και δεν προάγει πολιτισμό γιατί πίσω απ' όλα αυτά δεν υπάρχει καμμία φιλισοφία για τη ζωή. Μόνο διασκέδαση φτηνή ,η οποία δεν είναι πολιτισμός. Ο πολιτισμός δεν είναι διασκέδαση

Αυτά όλα είναι ετήσια μνημόσυνα κατάντιας. Θέλω να επισημάνω εδώ τη βασική πρακτική των πολιτιστικών μας εκδηλώσεων καθ'ότι η δημιουργία είναι συνυφασμένη με τη διασκέδαση. Σήμερα έχουμε συνηθίσει στο έτοιμο προϊόν ,είτε υλικό ,είτε πνευματικό. Εκλείπει απ'τη ζωή μας η δημιουργικότητα σε όλα τα επίπεδα. Ζούμε την εποχή της «τσίχλας του ματιού» όπως πολύ εύστοχα έλεγε ο καλλιτέχνης του θεάτρου Γ. Μιχαλακόπουλος. Αρέσκονται οι άνθρωποι να απολαμβάνουν τα θεάματα' σαν Ρωμαίοι αυτοκράτορες .

Επειδή δεν είμαστε μόνοι μας σ'αυτό τον κόσμο, λογικό ειναι να ταξιδεύουμε για να γνωρίζουμε και τις ζωές των άλλων ,είτε στο διπλανό χωριό ή πόλη, είτε και πιο μακριά στο κόσμο .

Σαν έτσι λοιπόν , ό,τι βλέπουμε αλλού να γίνεται, το φέρνουμε και στον τόπο μας, το προσαρμόζουμε αναλόγως στη δική μας αισθητική και το πουλάμε πια ως πολιτιστικό προϊόν και μάλιστα τελευταίας σοδειάς. ¨Η μη μπορώντας ούτε αυτό να κάνουμε , καταλήγουμε στην προγονολατρεία ψευτοδιασκεδάζοντας ντόπιους και ξένους.

Ετσι κι αν κάποιοι ξένοι (γιατί μας ενδιαφέρει κι ο τουρισμός), έχουν την ατυχία να βρεθούν στο τόπο μας αναζητώντας κάτι το διαφορετικό ,το πρωτότυπο, το αυθεντικό , σύγχρονο ή παραδοσιακό ,βρίσκουν τα δικά τους πράγματα αναμασημένα και παραποιημένα .

Η ανάπτυξη ενός τόπου είναι σοβαρή υπόθεση και δεν μπορεί να βασίζεται στη βούληση και την υπογραφή του κάθε άσχετου αρμοδίως αναρμόδιου. Δεν αρκούν οι καλές προθέσεις για μια καλλίτερη ζωή ή η αγάπη για αυτά τα πράγματα. Τα άτομα που στελεχώνουν πολιτιστικούς φορείς πρέπει να έχουν μια σχετική παιδεία στις τέχνες και τα γράμματα. Ο κάθε υποψήφιος πολιτικός θα πρέπει με νόμο να συμμετέχει σε σεμινάρια πολιτισμού, πριν εκτεθεί και ζητήσει την ψήφο του λαού.

Η ανία και η πλήξη μας δεν φεύγει με ετήσιες συνεστιάσεις, με πίττες και πανηγύρια. Το να συμμετέχουμε σε τέτοιες εκδηλώσεις ή σε χορευτικούς συλλόγους , είναι μια καλή ενασχόληση. και βοηθάει στην επαφή με την παράδοση ώστε μέσα απ' τη γνώση του παλαιού και τα βιώματα του σήμερα ,ν'αναζητηθεί μια καινούρια έκφραση ζωής .

Η αρχαία σκουριά έχει τη γοητεία της Ας μελετήσουμε τη σοφία της κι άς την αφήσουμε άθικτη. ¨Όμως αν θέλουμε να δούμε ποιοι είμαστε ας δοκιμάσουμε τον εαυτό μας , ας ψάξουμε στο σήμερα να βρούμε με ποιο τρόπο και με ποιά μαστοριά ,που οι πρόγονοί μας είχαν, θ'αναδείξουμε τις δικές μας μορφές έκφρασης.

Στην Ελλάδα σήμερα δ ε ν υπάρχει σύγχρονη πολιτισμική δημιουργία, δηλ. δεν υπάρχει δικός μας σύγχρονος τρόπος ζωής.

Ο πολιτισμός μας είναι ξενόφερτος. Οι συμπεριφορές και οι πεποιθήσεις αλλάζουν απ'τη μια μέρα στην άλλη. Δεν θέλουμε να μάθουμε τίποτε για τον εαυτό μας.

Ντρεπόμαστε γι'αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε . Η ζωή μας είναι του συρμού. Είναι μόδα. Να περάσει και να φύγει...αύριο πάλι.

Σύγχρονη σκέψη υπάρχει και καλή και αρκετή .Θάλεγα πλεονάζει (αν μπορεί ποτέ η σκέψη να πλεονάζει).¨Όταν οι σφαίρες περνούν από πάνω σου , σκύβεις το κεφάλι και περιμένεις τη σίγαση να το σηκώσεις δειλά-δειλά. Τι μπορεί να κάνει ένας σκεπτόμενος άνθρωπος σήμερα στο λόγο ,στη τέχνη ,στην επιστήμη ,στην άθληση ?

¨Όπως προείπα η σύγχρονη σκέψη και η δημιουργία υπάρχει στον τόπο μας .Δεν είναι ορατή. Και πρώτα απ'όλα δεν είναι ορατή απ'τους ανθρώπους που ασχολούνται με τον πολιτισμό ,για τους λόγους που ανέφερα .

Εγώ αισιοδοξώ γιατί προσβλέπω στους νέους .Για αρκετά χρόνια είχα και έχω σχέσεις ως δάσκαλος με νέα παιδιά Είναι πολυταξιδεμένοι ,πιο καλά πληροφορημένοι ,αποζητούν κι αντιλαμβάνονται το διαφορετικό και ποιοτικό ,γνωρίζουν πολύ περισσόερα πράγματα για τις τέχνες και την επιστήμη κι έχουν ευρηματικότητα και φαντασία. Είναι καιρός ν'ανοίξουμε τις πόρτες στους νέους Κι εγώ όταν ήμουν μικρός-μικρός στο προκαθορισμένο ραντεβού με την τέχνη μου , έννοιωσα να χαράσσεται ένας δύσκολος αλλά και συναρπαστικός δρόμος μπροστά μου , Πάντα έννοιωθα την ελπίδα για την συνέχεια στη ζωή μέσα από τη σκέψη και την αισθητική των πραγμάτων.

Θα τελειώσω με μία φράση του Κορνήλιου Καστοριάδη και θα παρακαλούσα να μη χειροκροτήσει κανείς γι'αυτά που είπα ,αλλά αν αισθανθεί αμήχανα άς χειροκροτήσει για την όποια προσπάθεια γίνεται σ'αυτόν το τόπο.

Λέει ο Καστοριάδης λοιπόν: «ΤΪ είναι λοιπόν αυτό που πεθαίνει σήμερα? Κατ'αρχάς το γόνιμο περιβάλλον τών αξιών μέσα στο οποίο βλασταίνουν τα δημιουργήματα του πολιτισμού και τα οποία το ανατροφοδοτούν και το επαναεμπλουτίζουν».Δηλαδη η σκέψη

...και σταματώ εδώ .Σας ευχαριστώ.

B.ΣΤΑΥΡΟΥ

VIDEOS

val m amo

Δείτε επίσης...

ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΕΙ.....ΕΣΕΙΣ;

WebCenter - Smart Internet Solutions
ΕΠΙΠΛΑ ΑΦΟΙ ΤΑΣΣΟΥ
Ασφάλειες Γεωργιάδης - HG Brokers SA
Κοσμάς Ανθόπουλος - Ειρήνη Νικολάτου - Δικηγορικο Γραφειο
Save
Cookies user preferences
We use cookies to ensure you to get the best experience on our website. If you decline the use of cookies, this website may not function as expected.
Accept all
Decline all
Analytics
Tools used to analyze the data to measure the effectiveness of a website and to understand how it works.
Google Analytics
Accept
Decline